Ik ben Nicky, 35 jaar en herstellende van een speedverslaving. Ik ben 16 jaar verslaafd aan mijn drug of choice. Eigenlijk is later gebleken dat mijn verslaving al vroeger begonnen is in de vorm van roken en xtc pillen nemen.
Het is op mijn eerste job na mijn middelbare school dat ik in contact kwam met speed. En net zoals ervoor was dit iets wat ik leuk vond en niet meer mee opgehouden ben. Door de jaren heen toonde ik alsmaar minder emotie en gevoelens ook naar mijn (ex) partners toe. Al mijn gevoelens werden afgevlakt. Ik wist ook niet meer hoe ik ermee moest omgaan. Ik werd egoïstischer in mijn gedrag. Alles rondom mij moest rond mij draaien anders werd ik kwaad. En wanneer ik het met woorden niet meer kon halen, werd ik daarbovenop ook nog eens agressief. Ik droeg elke dag maskers naar de buitenwereld zodat niemand ook maar iets zou vermoeden. Ook mijn (ex) partners wisten dit eerst niet, maar wanneer het dan toch aan het licht kwam, was er voor mij geen reden meer om het te verbergen en begon ik alleen maar nog meer te gebruiken.
Ik heb verschillende jobs verloren dor mijn onverantwoordelijk gedrag. Ik deed wat ik zelf wou en wanneer ik dan werd ontslagen, kroop ik net zoals na een relatiebreuk in zelfmedelijden wat de drijfveer was om mijn gebruik op te schroeven.
Ik probeerde af en toe eens te minderen maar dat was enkel om mijn (ex) partners gerust te stellen waarna ik stiekem gewoon dezelfde hoeveelheid bleef gebruiken of meer. Mijn leven was één grote leugen tegen iedereen die me liefhad. Ik manipuleerde iedereen en gaf iedereen de schuld van al mijn problemen. Problemen waar ik de verantwoordelijk niet wou nemen, omdat ik anders wel eens zou moeten verantwoorden waar toch zeker de helft van mijn loon naar toe was gegaan..
Drama was ook iets waar ik dagelijks op teerde. Elk kleinste dingetje kon ik zo opblazen om vervolgens met de vinger te wijzen. De laatste jaren van mijn actief gebruik deden mij stelen, functioneren als drugskoerier om toch maar mijn verslaving te bekostigen.
Tot op de moment dat ik echt helemaal op was. Mijn lichaam was op, ik was resistent geworden aan mijn drug of choice. Ik viel in slaap in de wagen en had hierdoor tot 2x toe een ongeluk. Zonder er ook maar iets aan over te houden. Ik dreigde alles te verliezen; mijn huwelijk, mijn ouders, mijn baan en met de hoeveelheid dat ik nam uiteindelijk ook mijn leven/bestaan.
Ik belde op dinsdag naar Action on Addiction, op woensdag kon ik op intake en op vrijdag 18/06/2021 ben ik uiteindelijk het Sober Living House Brasschaat binnengewandeld. Tot op de dag van vandaag de slimste beslissing die ik in jaren al had gemaakt. Een beslissing die ik had genomen voor mezelf en voor het eerst wees ik ook met de vinger in mijn richting, want ik was een persoon geworden waar in 95% van alle problemen in mijn leven de schuld aan mijn gedrag te wijten was.
Eens in de kliniek was in het begin toch nog bezig met het verbloemen van mijn gedrag, want ik was wel beschaamd maar zag de ernst er nog niet helemaal van in, van mijn verslaving.
Na veel groepsgesprekken maar ook 1 op 1 gesprekken met de counselors ( ervaringsdeskundigen ), ben ik stilaan al mijn maskers op de grond gaan gooien. Beetje bij beetje kwam het besef wat ik had aangericht en kwamen ook de emoties en gevoelens terug naar boven die ik jaren had weggestoken.
Ik leerde gedragspatronen herkennen om vervolgens ermee aan de slag te gaan en deze te doorbreken.
Dankzij Action on Addiction heb ik MIJN leven terug. Een leven waar ik keuzes kan maken en waar ik emoties en gevoelens terug kan beleven. Ik ben hiervoor heel het Action on Addiction team ( counselors, recovery assistenten, therapeuten,.. ) kortom iedereen zo dankbaar voor. Het is het mooiste geschenk dat ik ooit heb mogen ontvangen.
Verslaving is misschien een eeuwig durende ziekte, maar met alle tools die ik heb geleerd bij Action on Addiction, lukt me dit wel.
Een dag tegelijk is het mogelijk het leven te leven met HOOP, MOED en VERTROUWEN !